Wypryski skórne - kaszaki, prosaki, zaskórniki, włókniaki - czym są, jak je usunąć?

Wypryski skórne najczęściej są kojarzone z trądzikiem młodzieńczym. Tymczasem okazuje się, że na skórze często pojawiają się inne niedoskonałości, powodujące nieestetyczny wygląd. Ważne jest jednak to, że z wieloma można szybko sobie poradzić - samodzielnie lub korzystając z usług gabinetów kosmetycznych.

Zanim jednak podejmiecie z nimi walkę, warto zapoznać się z najpopularniejszymi rodzajami niedoskonałości pojawiających się na cerze i skórze całego ciała, by móc skutecznie je niwelować.

Prosaki - niedokuczliwe i… nieestetyczne

Jednym z najpopularniejszych typów wyprysków, mylonych często z trądzikiem są prosaki. To niewielkie, białe grudki występujące głównie na twarzy. Są charakterystyczne przede wszystkim dla wieku niemowlęcego, jakkolwiek zdarza się, że atakują także skórę dorosłych. Występują zwykle w grupach w okolicach oczu, skroni, uszu, nosa lub na czole. Prosaków, w przeciwieństwie do wyprysków trądzikowych nie można wycisnąć. Prosaki są twarde i posiadają jednolitą strukturę. Nie są również dolegliwością zaraźliwą. Powstają w przypadku zapchania mieszków włosowych przez sebum. W miejscu, gdzie na skórze uchodzą gruczoły łojowe gromadzi się masa rogowo-łojowa, z której tworzą się następnie maleńkie cysty, czyli prosaki. Specjaliści z zakresu dermatologii twierdzą, że przyczyną ich powstania są uwarunkowania genetyczne lub zmiany hormonalne zachodzące w organizmie. Prosaki mogą też tworzyć się wskutek złej pielęgnacji skóry i zablokowania porów.

Jak usunąć prosaki?

Istnieje kilka możliwości, aby pozbyć się prosaków. Najskuteczniejsze jest nakłucie ich igłą pod odpowiednim kątem, tak, aby spowodować ujście zalegającej wydzieliny. Warto jednak pamiętać o tym, że zabieg tego typu powinien zostać przeprowadzony w gabinecie kosmetycznym, tak, aby uniknąć ewentualnego zakażenia bakteryjnego i nie doprowadzić do powstania nieestetycznych blizn.

W ośrodkach medycyny estetycznej można także wykonać zabieg elektrokoagulacji oparty na wykorzystaniu prądu o wysokiej częstotliwości, który bezinwazyjne pozwala usunąć zmiany skórne. Prosaki usuwa się również przy pomocy lasera lub stosując technikę wymrażania czy mikrodermabrazji. Z prosakami często można poradzić sobie również w domu. Doskonałym sposobem jest zastosowanie łagodnych kremów złuszczających zawierających kwas glikolowy albo migdałowy czy kwasy hydroksylowe AHA, PHA lub BHA. Kuracja trwa w tym przypadku około 3 miesiące. Można przeprowadzić ją jedynie wiosną lub jesienią, kiedy cera nie jest narażona na działanie promieni UV lub mrozu.

Dobre rezultaty daje również olejek herbaciany. Przykładanie go na czas około 3 godzin przez tydzień powoduje, że po siedmiu dniach skóra złuszcza się, a wraz z nią niedoskonałości. Warto także przeciwdziałać pojawianiu się prosaków, poprzez właściwą pielęgnację skóry. W tym celu zalecane jest przeprowadzanie peelingu mechanicznego. Jeżeli nie istnieją przeciwwskazania, dobrym pomysłem w przypadku osób posiadających skłonność do występowania zmian skórnych jest udanie się od czasu do czasu do sauny. Niewskazane jest natomiast stosowanie bardzo tłustych kremów blokujących pory czy wielu warstw podkładu pod makijaż.

Kaszaki - wypryski przypominające trądzik

Podobne i często mylone z prosakami są kaszaki. Te ostatnie bardziej jednak przypominają ropne wypryski i wyróżniają się niejednolitą strukturą. Kaszaki również są cystami zastoinowymi, powstałymi w wyniku nagromadzenia łoju oraz zrogowaciałego naskórka. Wyglądem przypominają guz, który wraz z upływem czasu, powiększa się i zmienia barwę na białą lub lekko żółtą. Można w nim dopatrzeć się niewielkiego, ciemnego punktu - oznaki zaczopowania kanału włosowego.

Kaszaki powstają w wyniku zamknięcia mieszka włosowego, do czego mogą przyczynić się między innymi uszkodzenia mechaniczne skóry oraz stany zapalne prowadzące do pęknięcia gruczołu łojowego. Zdarza się również, że torbiele naskórkowe, z których następnie tworzą się kaszaki, powstają już w życiu płodowym wskutek nieprawidłowego podziału komórek macierzystych skóry. Ich występowaniu sprzyjają też zmiany hormonalne zachodzące w okresie dojrzewania oraz przekwitania. Kaszaki pojawiają się przy tym na całym ciele - wszędzie tam, gdzie występują mieszki włosowe. Nie tworzą się jedynie na podeszwach stóp oraz wewnętrznej stronie dłoni.

W jaki sposób pozbyć się kaszaków?

Przeciwdziałaniu do powstawania kaszaków oraz ich niwelowaniu we wczesnej formie sprzyjają peelingi mechaniczne. Warto także odwołać się do zaleceń medycyny ludowej i przemywać codziennie twarz wywarem ze skrzypu polnego. Zawarty w roślinie kwas krzemowy świetnie reguluje bowiem działanie gruczołów łojowych. Drobne zmiany skórne można również nakłuć lub wycisnąć. Zabieg należy przeprowadzić w gabinecie kosmetycznym lub chirurgicznym. Interwencji lekarza wymagają natomiast kaszaki o sporej średnicy, sięgającej niejednokrotnie nawet 4-5 centymetrów. Wówczas jedyną skuteczną metodą pozbycia się dolegliwości jest nacięcie naskórka i usunięcia torbieli wypełnionej masą rogowo-łojową.

Nie można jednak zapominać o tym, że wiele kaszaków powoduje powstanie stanu zapalnego. Infekcja bakteryjna jest w tym przypadku przeciwwskazaniem do wykonania zabiegu. Z jednej strony może dojść do wtórnego zakażenia, z drugiej - stan zapalny zwykle sprzyja odbudowywaniu się kaszaka. Z tego względu przed wykonaniem zabiegu zaleca się zastosowanie antybiotyku. Kaszaki wolne od infekcji bakteryjnej można usuwać też laserem lub stosując metody kriochirurgii, dające znakomity efekt kosmetyczny i chroniące przed powstawaniem blizn.

Zaskórniki - przypadłość nie tylko nastoletniej cery

Jedną z najczęstszych dolegliwości skórnych dotykającą wielu osób są zaskórniki zwane potocznie wągrami. Pojawiają się zwykle na czole, wokół nosa oraz na brodzie. Wyglądem przypominają niewielkie, czarne punkciki. Są to tzw. zaskórniki otwarte. Zamknięte z kolei przyjmują postać drobnej, białej kaszki. Zarówno pierwsze, jak i drugie powstają w wyniku zapchania rozszerzonych porów przez sebum. Przyczyną ich tworzenia się jest przede wszystkim nadmierna produkcja łoju oraz niewłaściwe złuszczanie się naskórka. Tłuszcz wraz z warstwą rogową skóry tworzy masę zatykającą pory. Zaskórniki z jednej strony są nieestetyczne, z drugiej zaś sprzyjają pojawianiu się bakteryjnych nadkażeń i tworzeniu wyprysków trądzikowych. Z tego względu warto się ich pozbyć.

Metody walki z zaskórnikami

Jedną z najpopularniejszych metod stosowanych w gabinetach kosmetycznych jest usuwanie zaskórników metodą mechaniczną - poprzez ich wyciskanie. Uprzednio skóra musi zostać jednak poddana peelingowi. Nakłada się na nią następnie preparat rozpulchniający oraz przystawia się na kilka minut urządzenie wytwarzające parę. Nie można jednak zapominać, że metoda ta nie może być stosowana zbyt często. Rozciąganie skóry sprawia bowiem, że po kilku latach pory są bardzo widoczne.

Mniej inwazyjną metodą jest peeling kawitacyjny polegający na oczyszczaniu skóry ultradźwiękami. W gabinetach kosmetycznych stosuje się ponadto maseczki z kwasami złuszczającymi oraz jonoforezę - zabieg polegający na zaaplikowaniu przy pomocy prądu galwanicznego środków przeciwłojotokowych, antybakteryjnych oraz złuszczających. Doskonałe efekty powoduje także zastosowanie lasera, który odparowuje zalegającą w porach wydzielinę.

Zaskórników nie powinno zaś usuwać się domowymi metodami, ponieważ zabiegi tego typu mogą prowadzić do poważnych infekcji bakteryjnych. Można jednak skutecznie przeciwdziałać ich pojawianiu się na skórze. W tym celu warto przede wszystkim sięgać po kremy bez substancji komedogennych. Dobrze sprawdzają się te z dodatkiem witaminy B3, retinolem oraz substancjami delikatnie złuszczającymi. W przypadku cery posiadającej skłonność do powstawania zaskórników nie zaleca się stosowania kremów z witaminą E, która zatyka pory.

Kosmetykiem obowiązkowym do pielęgnacji skóry, powinien stać się także peeling, który pomoże usuwać martwy naskórek i zapobiegnie tworzeniu się zaskórników. Jeżeli na skórze występują drobne stany zapalne, warto peeling mechaniczny zamienić na enzymatyczny. Do czyszczenia twarzy może przypadać się także specjalna szczoteczka silikonowa. Zamykaniu porów i wygładzeniu skóry sprzyja ponadto maseczka wykonana z tartego ziemniaka.

Włókniaki - niegroźne, chociaż posiadające nowotworowy charakter

Problemem skórnym, z którym boryka się wiele osób są także włókniaki, czyli fibroma. To łagodne zmiany nowotworowe przyjmujące postać niewielkich grudek. Bez względu na to, że posiadają podłoże nowotworowe, nie są niebezpieczne dla zdrowia. Włókniaki bowiem nie przekształcają się w złośliwe postacie raka. Tworzą jednak nieestetyczny efekt. Powstają z tkanki łącznej włóknistej. Przybierają postać miękką lub twardą.

Pierwsze są zwykle zmianami wrodzonymi lub powstają w przebiegu choroby von Recklinghausena. Drugie mają zaś charakter nabyty i tworzą się w wyniku przebytego zranienia czy ukąszenia przez owada prowadzącego do stanu zapalnego. Włókniaki miękkie mogą pojawiać się w rozmaitych miejscach na ciele. Najczęściej jednak spotyka się je pod pachami, w pachwinach, pod piersiami, na szyi oraz na dekolcie. Zdarza się, że przeszkadzają lub ocierają się o ubranie i przez co stają się kłopotliwe. Zwykle powstają u kobiet po 40 roku życia. Są miękkie w dotyku, mogą przyjmować "zwisającą" postać i zwykle występują w skupiskach. Posiadają najczęściej cielistą barwę. Włókniaki twarde zaś tworzą się najczęściej jako pojedyncze małe guzki o czerwonym lub brunatnym zabarwieniu. Z reguły pojawiają się na kończynach i, jak sama nazwa wskazuje, posiadają twardą strukturę.

Usuwanie włókniaków wyłącznie po konsultacji lekarskiej

Warto pamiętać o tym, że w przypadku podejrzenia włókniaka, należy poradzić się lekarza, który wykluczy ryzyko wystąpienia poważniejszego schorzenia. Lekarz może zalecić rozmaite zabiegi, prowadzące do pozbycia się zmian skórnych. Najczęściej poza wycięciem chirurgicznym, stosuje się laser, wymrażanie oraz wypalanie włókniaków za pomocą prądu. Włókniaków nie należy usuwać samodzielnie.