Dzieci indygo - aura, cechy, teorie

Dzieci wyróżniające się ponadprzeciętną inteligencją i wyjątkową wrażliwością. Mali indywidualiści o paranormalnych umiejętnościach z wysoko rozwiniętą intuicją, takie, które nie zatraciły swoich pierwotnych instynktów - to dzieci indygo, które podobno przybyły na ziemię z misją jej ratowania. Jest ich zaledwie część promila całej populacji. Otacza je aura w kolorze indygo, są spokojne, opanowane, ale tylko wtedy, gdy mają poczucie wypełniania misji. Tak przynajmniej twierdzą zwolennicy tej teorii. Zobacz, jakie cechy ma dziecko indygo i jak je rozpoznać.

Dzieci indygo wyróżniają się ponadprzeciętną inteligencją, co nie oznacza, że są prymusami w szkole. Mimo rozbudowanych zdolności poznawczych i bardzo wysokiego IQ mogą mieć problemy w szkole, ponieważ nie chcą się przystosować do obowiązujących w niej zasad i stać się trybikiem systemu szkolnego. Mają też problemy z koncentracją i usiedzeniem w jednym miejscu, co na lekcjach jest nieakceptowalne. A mimo to uchodzą za geniuszy, którzy wcześniej lub później rozwijają skrzydła i pokazują światu, na co je stać. Rozkwit ich umiejętności najczęściej następuje na studiach, gdzie mają większą swobodę i samodzielnie mogą się rozwijać w wybranym przez siebie kierunku.

_{Terapia dziecka autystycznego}

Nieco innego zdania są psycholodzy i psychiatrzy dziecięcy, którzy twierdzą, że dzieci indygo to w większości nie zdiagnozowane przypadki ADHD, dzieci wysoko wrażliwe lub ze autystyczne. Sama teoria o dzieciach indygo opóźnia tylko ich zdiagnozowanie oraz wprowadzenie odpowiedniej terapii.

Kim są dzieci indygo?

Zdaniem Nancy Tappe 1:50 000 dzieci jest bardzo wyjątkowe i ma aurę indygo. Termin "dzieci indygo" po raz pierwszy pojawił się w latach 60 ubiegłego stulecia w USA za sprawa para psycholożki Nancy Tappe, która twierdziła, że niektóre dzieci roztaczają wokół siebie aurę w kolorze indygo. Jest to jeden z odcieni fioletu, który powstał z połączenia fioletu i granatu, czyli koloru kreatywności i tego symbolizującego inteligencję, przywództwo, odwagę oraz indywidualizm. Teoria o dzieciach z fioletową aurą, które przybyły na ziemię, by ją ratować na wypadek kataklizmu, była bardzo popularna wśród dzieci kwiatów. Wielu z nich twierdziło, że ich pojawienie się na ziemi nie jest przypadkowe i że mają oni do spełnienia wyjątkową misję, więc sprawy ziemskie takie jak nauka czy praca ich nie interesują. Było to doskonałe uzasadnienie dla prowadzonego przez nich trybu życia, bez trosk, obowiązków, a także dla odrzucenia wszelkich norm społecznych. Wśród nich pojawiali się samozwańczy guru, uważający się właśnie za indygo, których misją jest przygotowanie ludzi (zamieszkujących założone przez nich komuny) na nadejście kataklizmu lub zagłady ludności.

W latach 90 ponownie zrobiło się głośno o dzieciach z aurą. Wówczas to Lee Carroll i Jana Tobera wydali książkę  "The Indigo Children. The New Kids Have Arrived" o dzieciach, wybawcach ludzkości. Publikacja szybko zyskała popularność na całym świecie. Autorzy podtrzymywali teorię Nancy Tappe, wymieniając cechy tych wyjątkowych ludzi.

Mimo że książka cieszyła się dużą popularnością środowisko medyczne, a w szczególności psychiatrzy i psychologowie zarzucali autorom, że popularyzacja tej teorii opóźnia diagnozowanie małych pacjentów. Bardzo podobne zachowania i cechy są obserwowane bowiem u osób ze spektrum autyzmu, a także tych cierpiących na ADHD. Co więcej, rodzice będący zwolennikami tej teorii, nawet widząc niepokojące objawy i zachowania u swoich pociech, rezygnują z wizyty u specjalisty, uważając, że właśnie ich dziecko należy do tej wyjątkowej i bardzo nielicznej grupy.

Dzieci z fioletową aurą już przy pierwszym spotkaniu wyróżniają się od swoich rówieśników. Podczas rozmowy z nimi możemy się zorientować, że rozmawiamy z wyjątkowym i bardzo inteligentnym dzieckiem.

Cechy dzieci indygo

1. Wysokie poczucie własnej wartości, z której wynika pewność siebie.
2. Indywidualizm - nie mają potrzeby przynależności do grupy.
3. Żyją w swoim własnym tempie. Obserwując je, często mamy wrażenie, że żyją w innej czasoprzestrzeni, często się spóźniają, nie widząc w tym nic złego. Mimo ponagleń ze strony nauczyciela czy rodziców i uciekającego czasu każdą nawet najbardziej błahą czynność wykonują w swoim tempie. Dlatego są uważane za nieposłuszne, opieszałe i aroganckie.
4. Problemy w szkole i przedszkolu, które nie wynikają z braku umiejętności, lecz tego, że dzieci indygo nie czują się w obowiązku wykonywać poleceń nauczycieli.
5. Wrażliwość i empatia - to ich znak rozpoznawczy, jednak zrozumienie dla innych nie zawsze idzie parze z chęcią pomocy.
6. Kreatywność, która często czyni z nich wynalazców.
7. Zdolności plastyczne lub muzyczne, dzięki którym wielu z nich zostaje osobami sławnymi i podziwianymi.
8. Wyjątkowe, co nie zawsze jest pozytywną cechą, gdyż wyjątkowość ta może się objawiać na różne sposoby. Od stoickiego spokoju, rozbudowanego poczucia własnej wartości, indywidualizmu, który często czyni z nich samotników czy "wyłączania się" podczas lekcji i innych zajęć oraz spotkań rodzinnych.
9. Lepiej odnajdują się towarzystwie osób dorosłych niż rówieśników - potrafią dyskutować "na dorosłe tematy", podczas gdy czas spędzony z rówieśnikami traktują czasem jak tortury.
10. Intuicja to kolejna cecha, której nie sposób nie zauważyć, która może dotyczyć różnych dziedzin życia.
11. Są spokojne wtedy, gdy zagospodarujemy ich cały wolny czas.
12. Lubią być w centrum uwagi, czuć się kochane i doceniane, ale tylko przez najbliższe im osoby (rodziców, dziadków). Opinia i sympatia obcych osób nie jest dla nich ważna, sprawiają wrażenie, jakby patrzyły na swoich rówieśników, sąsiadów i nauczycieli z góry. Nie rozpaczają więc z powodu braku akceptacji osób z otoczenia, patrzą na nich jako na tych, których towarzystwo muszą znosić, ale nie muszą zabiegać o ich akceptację. Obce osoby i te napotkane w szkole czy przedszkolu traktują jako zastaną rzeczywistość, na którą nie mają wpływu, więc nie warto sobie nią zawracać głowy. Z tego też powodu są często postrzegane jako zamknięte w sobie, żyjące w swoim świecie. W rzeczywistości są to dla nich osoby obojętne, którymi nie warto się przejmować.

Dzieci indygo i idea New Age

Idea dzieci indygo była też propagowana przez zwolenników ruchu New Age. Według jej przedstawicieli są to dzieci, które roztaczają wokół siebie wyjątkową aurę. Przybyły na ziemię z misją jej ratowania. Nadpobudliwość i nerwowość jest wyjaśniana jako stany przeczuwania zbliżającego się kataklizmu oraz poprzez kontakt z duchami. Zdaniem zwolenników teorii New Age, gdyby światem rządziły te wyjątkowe istoty, byłyby on sprawiedliwy, a życia w nim łatwe. Dzieci z aurą mają bardzo rozbudowane poczucie sprawiedliwości i często postrzegają świat jako biało-czarny, w którym coś jest albo dobre, albo złe. Wśród zwolenników tej teorii jest wiele osób należących do ruchów anarchistycznych, walczących z systemem. Widzą one w dzieciach indygo wybawców i rycerzy sprawiedliwości, ale też często sami uważają, że urodzili się do wyższych celów.

_{Smutne dziecko}

Jak postępować z dziećmi indygo?

Dzieci indygo powinny cały czas mieć wypełniony - to łagodzi ich pobudzenie, nadmiar energii, a także stany lękowe. W wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest to metoda na okiełznanie i zapanowanie nad nimi. Natomiast w wieku nastoletnim w szkole dzieci z fioletową aurą wolą być niewidzialne, licząc, że bez większych komplikacji przebrną przez kolejny dzień. W domu natomiast nadal walczą o uwagę i miłość najbliższych i tutaj zagospodarowanie im czasu, bywa jedynym sposobem na uniknięcie stanów lękowych, depresyjnych, a nawet poważnych problemów emocjonalnych.

Dzieci indygo żyją w swoim świecie, budując wokół siebie niewidzialny mur. Zdaniem psychologów i psychiatrów stany lękowe, nadpobudliwość a czasem apatia lub wycofanie społeczne są objawami charakterystycznymi dla dzieci ze spektrum autyzmu, wysoko wrażliwych, a także tych z ADHD.